Przyjaźń, Przyjaciel, Przyjaciółka

hehe Krewnych daje nam los. Przyjaciół wybieramy sami.

no tak tylko czy zawsze jest to odpowiedni wybor czy tylko nasza wyobraznia?

Punkt patrzenia leży od miejsca siedzenia (chyba na zdjęciu)

hehe coz czasem sa prawdziwe przyjaznie ale to rzadkosc i jest wtedy taka przyjazn bardzo bardzo cenna sprawa..ale tez dlugo trzeba sie o nia starac...i musi opierac sie przede wszystkim na szczerosci

szczerość i wzajemne zaufanie.
Wielu z moich przyjaciół stało się moimi wrogami, wielu nieprzyjaciół zaprzyjaźniło się ze mną, ale obojętni pozostali mi wierni.

"Kiedy odchodzi przyjaciel, coś we mnie umiera."

Z reguły życie nie składa się
z wielkich poświęceń i obowiązków,
ale z małych rzeczy;
wśród nich okazywana codziennie
radość i życzliwość
potrafi zdobyć i zaskarbić sobie
czyjeś serce.

Humphrey Davy

Przyjaźń to skarbca zgłębuienie..

Życzliwość względem drugiego człowieka - to ogromne wyzwanie. Ale wystarczy się tylko na chwilę zatrzymać i skupić na 2 człowieku. To tak niewiele a tyle może znaczyć.

no masz racje...tyle ze przyjażń to nie tylko zyczliwosc..bo wtedy bylaby za prosta..

Wierzę, że są skarbce
cenniejsze od spichlerzy...

Są budowle, które zajmują dużo miejsca na świecie,
gdyż ludzie gromadzą w nich
owoce urodzajności ziemi i swego wysiłku.
Są też takie, w których ludzie gromadzą
owoce szlachetności własnych serc,
budowle, które nie zajmują miejsca na ziemi,
lecz wypełniają ziemię - to przyjaźń.

Każdy skarb trafia do właściwego dla siebie skarbca,
skarbcem przyjaźni może być tylko człowiek.

Tylko czy człowiek potrafi prawidłowo zarządzać skarbami które posiada?

no zazwyczaj nie...bo skarby najczesciej sie docenia kiedy je sie juz straci....ale taka wlasnie jest mentalnosc ludzka...i trudno to zmienic..chociaz sa ludzie ktorzy umieja docenic to co maja..

Staram się doceniać to co zgotował mi los i przyjmować to z pokorą. A cieszę się każda chwilą i najmniejszą przyjemnością. Im bardziej się rozglądam tym więcej zauważam pozytywnych aspektów tej sprawy.

Przyjaciel jest twoim zaspokojonym pragnieniem.
Jest polem, które obsiewasz z miłością
I z którego zbierasz z modlitwą dziękczynną.
On twoją mocą i schronieniem;
Odczuwając głód, uciekasz się do niego
I szukasz go, by zaznać ukojenia.
Gdy on się zwierza,
Otwórz przed nim swą duszę.
Kiedy on milczy,
Niech twoje serce nie przestaje go słuchać,
Ponieważ w przyjaźni
Każda myśl, pragnienie, nadzieja
Budzi się w ciszy, a jest dzielona w radości.
A kiedy żegnasz przyjaciela,
Nie smuć się, ponieważ jego nieobecność
Pozwoli ci zrozumieć,
Co najbardziej w nim kochasz.
I niechaj przyjaźń nie będzie niczym innym,
Jak wzajemnym odkrywaniem skarbów ducha.
Dzielcie między siebie radość,
Przyjazne uśmiechy i gesty dobroci,
Ponieważ w ożywczej rosie małych rzeczy
Serce odkrywa swój poranek
I doznaje umocnienia.

Przyjaźń wypływa z wielu źródeł, z których największym jest szacunek.

Nikt nie chciałby żyć bez przyjaciół, choćby miał wszelkie inne dobra. Nawet ludzie bogaci, na wyższych stanowiskach i u władzy nade wszystko potrzebują przyjaciół.

Dlatego wlasnie kazdy znas powninien miec swojego przyjaciela... a szacunek tak...tylko chyba szacunek powinien byc nie tylko do przyjaciol ale do wszystkich ludzi